Reisverslag 2

Donderdag 3 oktober
Vandaag begon de ochtend weer met gesprekken, deze ochtend stonden er 8 gesprekken gepland, waarvan ik bij 1 gesprek ook heb gezien en gehoord hoe ziek je kan zijn van de malaria. Laat ik nou net aan het twijfelen zijn of ik zal stoppen met de medicatie, omdat ik best veel bijwerkingen heb van de medicatie. Maar nu weet ik dat dit niet opweegt tegen de malaria zelf, ik ben dus wel genezen verklaard en blijf braaf mijn pillen slikken. Deze ochtend heb ik gelukkig ook wat gesprekken gehad met kinderen die wel in een betere omgeving opgroeide, zo hebben ze goede performance op school, genoeg voeding thuis, maar ook de beschikbaarheid tot een bed. Ik vond het ook fijn dat ik nu wat van zulke gesprekken heb kunnen voeren. Tegelijk was het ook weer heel lastig, omdat mijn vertaler deze kinderen gelijk allemaal complimentjes gaf en echt liet zien dat dit goed is. Bij de kinderen waar het wat lastiger bij is, reageert hij in mijn beleving soms wat veroordelend. Zo wist er 1 kind bijvoorbeeld niet te vertellen hoe hoog zijn performance op school waren, dit kon echt niet volgens de vertaler en dat zag je dan ook in alles, in houding en in wat hij zei. Later kwam ik erachter dat de performance heel laag waren, maar waarom dit precies het geval was kreeg ik niet helemaal duidelijk, wel dat het iets met zijn moeder te maken had die regelmatig ziek is. In zulke situaties merk je hoe lastig het is dat ik de taal niet spreek en merk ik ook het cultuurverschil. De bevolking hier is ook veel geslotener en kunnen moeilijk over hun problemen praten.

In mijn pauze dacht ik wel even naar het centrum te kunnen, ik moest om 15.00 uur weer terug zijn, dus tijd genoeg. Ik was afgezet bij het verkeerde shoppingcentrum, dus vroeg ik aan de security hoe ik het beste kon lopen. Inmiddels was het behoorlijk aan het regenen en als het regent, ligt het hele land plat, dus ook deze keer. Normaal regent het 10 minuutjes even heel hard, maar deze keer ruim 45 minuten en was het inmiddels ook bijna 15.00 uur. Met zn allen wachten tot het droog is met ene mzungu, dat trok best wat aandacht. Best grappige gesprekken gevoerd met de mensen. Toen de regen gestopt was zei de security dat we wel konden gaan, hij ging met mij meelopen naar de andere plek, te lief weer. Even snel mijn telefoontegoed opladen en weer terug naar mijn werk. Daar kregen de kinderen computerles. De les ging over het opslaan van een document op de computer. De leraar tekende op het bord het beeldscherm van een computer en hoe het werkt als je een document opslaat. Daarna vertelde hij de kinderen hoe het zit met de hardware en de software van een computer. In Nederland kan je je niet voorstellen dat de kinderen hier zo'n les over krijgen. Nog even wat spelletjes gedaan en het was alweer tijd om de dag af te sluiten.
In de avond had ik weer afgesproken met vrienden, maar riders lounge geweest en daarna naar cocobeun, was wel weer een te leuke avond

Vrijdag 4 oktober
In de ochtend stonden de welbekende gesprekken weer op het programma. Ik merkte dat de gesprekken steeds gemakkelijker gingen en dat ik ook minder onder de indruk was van de verhalen van de kinderen. De vragen die ik stelde gingen ook makkelijker, soms vond de leraar dat ik iets te ver door vroeg en dan zei die ook dat we dat beter niet konden vragen. Later op de ochtend kwam er nog een jongen, die was in de ochtend naar het ziekenhuis geweest. Hij was momenteel erg ziek van de HIV. Vanuit huis zijn er geen mogelijkheden om met hem naar het ziekenhuis te gaan, dus ging mama rose met hem mee.
In de ochtend merkte ik dat de leerkracht erg aan het aansturen was dat ik de middag vrij zal zijn. Hij zei dat ik erg moe zal zijn en dat het verstandig was dat ik zal gaan slapen. Maar ik was helemaal niet mee, ik had alleen een ontstoken oog. Wat bleek nou, hij had zelf een andere afspraak, dus stopte eerder die middag. Maar prima als ik verplicht vrij moet zijn, heb ik lekker kunnen lunchen met Anne-wil. Aangezien Anne-wil nog even terug moest naar kantoor, heb ik toch maar even een powernapje gedaan.
In de avond had ik weer afgesproken met de bekende vriendengroep. Om 00.00 uur zal Bien zijn verjaardag zijn, dus hoopte wij wel dat hij er ook voor die tijd zal zijn, je weet het immers nooit met die Rwandese hier. Om 23.30 hadden wij wel zin in cake, dus dit probeerde wij te bestellen. Maar op geen enkele mogelijke manier kregen wij dit voor elkaar. Inmiddels hadden anne-wil en ik vrienden gemaakt met de security van de riders lounge, dus die hadden wij even ingeschakeld en jawel, toen lukte het wel. Uiteindelijk was Bien er ook op tijd, en had de security nog even voor ons geregeld dat het bord versierd werd met een tekst voor Bien zijn verjaardag. Na heel wat drankjes en dansjes, besloten we nog even naar de volgende plek te gaan, toen 1 jongen uit de groep wel behoorlijk dronken was, zo dronken dat die weg zakte en ook niet meer kon zitten, haha oké even dit opknappen, hem uiteindelijk in de taxi gezet en is hij naar huis gegaan en konden wij naar de volgende plek. Faba dacht wel even te kunnen rijden, na een testrondje op de parkeerplaats en een pion omver gereden te hebben, bleek dit geen goed plan. Dan maar weer een driver regelen, aangekomen bij de volgende plek was Bien te moe, die is in de auto gaan slapen en wij zijn naar binnen gegaan. Aangezien daar even wat gedoetjes voor de deur was, moesten we even wachten, maar uiteindelijk daar ook nog wat dansjes gedaan. Toen het tijd was om naar huis te gaan en wij naar buiten liepen, zongen de vogeltjes en was het inmiddels ook alweer licht. Bizar hoe druk het al op straat was en hoeveel mensen er al aan het werk waren.

Zaterdag 5 oktober
Ik ging ontbijten toen mama rose aan mij vroeg waarin ik niet bij AMU was. Nou niemand heeft mij hier iets over verteld. Toch maar even Samuel geappt, geen reactie dus ging ik nog even op mijn kamer chillen. Was ik daar net, wordt er op mijn deur geklopt. Waren het de kinderen van Samuel, die kwamen op bezoek en of ik ook kwam. Dus ik snel omgekleed en naar boven gegaan. Het was helemaal prima dat ik niet bij AMU was, maar werd wel ter verantwoording geroepen over andere dingen. Zo wilde ze weten of Anne-wil wel te vertrouwen was. Nou uhmmm, ik ken er ook nog maar een week, dus ik weet het niet, maar ik denk het wel.
In de middag had ik ook weer met haar afgesproken, we zouden naar de markt gaan. We moesten nog even geld pinnen, na ruim een half uur gewacht te hebben en eindelijk aan de beurt te zijn, was de bank leeg. Ja, dat kan hier. Uiteindelijk hadden we nog wat andere dingen gedaan in het centrum, waardoor er niet genoeg tijd was voor de markt. We hadden in de supermarkt kaas gevonden, die redelijk naar de Nederlandse kaas smaakt. Dus als avondeten tostis gemaakt.
Daarna weer met vrienden afgesproken, dit keer bij sundowners. Daar aangekomen bleek er een grote groep te zitten. Als je hier uitgaat heb je 2 groepen vrouwen, de leuke en gezellige vrouwen en de vrouwen die jaloers zijn op de Mzungu's omdat die meer aandacht van de jongens krijgen en zich dan maar arrogant gaan gedragen. Nou van deze laatste waren er behoorlijk wat. Zij moesten nog eten en bestelde een geit. Ik had dit nog nooit gegeten, dus ze wilde toch wel dat ik dit ging proberen. Mijn gedachte op 0 en gedaan, en het was nog lekker ook.
Vervgens nog naar Envy geweest, dat is hier echt een discotheek. Twee jongens ontmoet wat wel ook gezellig was. Twee vrienden van faba waren hier ook, en van alle kanten werden er drankjes aangeboden. Uiteindelijk zocht ik Bien die was zo dronken, dat die in slaap was gevallen. Dan maar verder dansen zonder Bien. Het is hier wel grappig, als iemand keidronken is en ligt de slapen, kijkt niemand er naar om. In Nederland een hele poppenkast, maar hier niks. Uiteindelijk on 5.15 uur met een driver maar weer naar huisje.

Zondag 6 oktober
oeps te laat voor de kerk... of nou ja, ik was wel op tijd wakker, maar Bien natuurlijk niet. Wel op tijd gaan ontbijten, maar eigenlijk heb ik niet zo heel veel zin in echt wat te doen. Ik hoor dat er boven bezoek is, als er weer op mijn deur geklopt wordt om te zeggen dat ik moet komen. Laat ik daar nou heel veel zin in hebben, not. Na de lunch wel even naar downtown geweest, had zin in koekjes en moest even drjnken halen. Toen ik weg ging kwam mama rose alleen weer achter mij aan, er was nieuw bezoek, dus moest ik even gedag zeggen, oeps had ik even niet door. Dit bleek de dochter van mama rose te zijn. Ik had haar ook nog niet eerder ontmoet.
Toen ik geroepen werd voor het avondeten, hoorde ik al dat de hele woonkamer vol zat met nog meer bezoek, eenmaal boven mijzelf weer braaf voorgesteld. Ik wilde gaan eten op het balkon, toen mama rose kwam zeggen dat ze het te koud voor mij vond en dat ik in de woonkamer moest eten. Okeoke, ik kom al, verplicht 1.5 uur gezellig gedaan, waarop ik toen toch echt weer terug naar mijn kamer ben gegaan. Was inmiddels ook al 22.00 uur en ik was kapotmoe. Terug op mijn kamer wilde ik douche, maar je raad het al, de douche werkte niet, geen warm water en ook nog de stroom uitgevallen #baalavond. Snel slapen

Maandag 7 oktober
Om 7.30 richting kayonza voor andere locatie van amu. Zouden 2 homevisits doen met gehandicapte kinderen Ik zal eigenlijk 2 homevisits doen, ze zeiden dat het een uur rijden zal zijn, maar dat bleken er 2 te zijn. Dus we kwamen rond half 10 aan, waar er eerst heel veel over de organisatie verteld werd en daarna nog even met een kindergroep gespeeld. Vervolgens komt mama rose naar me toe, dat ze eigenlijk graag wilde dat ik terug naar huis zal gaan, want Jackson is vanmiddag weer naar huis gegaan en Bien zal hem naar het vliegveld brengen en ze wilde dan graag dat ik mee zal gaan en namens haar hem nog even gedag zal zeggen.
Dus ik was iets over 14.00 uur terug, is Jackson hier wel, maar Bien niet. Maar Jackson moest ook ondertussen wel gaan. Dus bien geprobeerd te bellen en geappt, geen antwoord. Inmiddels de driver gefixt die mij ook had gereden vandaag, belt bien halverwege, dat die de tijd niet goed had ofzo, dus die is uiteindelijk nog wel naar het vliegveld gekomen om gedag te zeggen, maar was wel even lullig, zijn broer er niet en hij heeft zijn moeder ook niet gedag kunnen zeggen.
Terug weer gechilt in bed en niet zoveel gedaan, de hele middag deed de stroom het weer niet, dus was ik heel blij met mijn volle powerbank, na het avondeten nog even mijn kamer opgeruimd, wat ben ik toch een pro in puinhoop maken, en is deze dag ook weer voorbij gevlogen.

Dinsdag 8 oktober
9.00 uur Amu Samuel was er ook. Vanuit de gesprekken die we gedaan hebben, moest ik een selectie maken van 4 a 6 kinderen, waarvan ik wel een huisbezoek wilde doen. Samen met Victor maakte ik een selectie, om vervolgens nog een keer met Samuel te kijken welke huisbezoeken ik daadwerkelijk zal gaan doen. Er staan er voor vrijdag 2 gepland en voor zaterdag ook nog 2. Voordat ik naar amu ging had de leerkracht mij een appje gestuurd hoe het ging, aangezien ik een beetje last van mijn hoofd en buik had en dit aangaf, had hij gezegd tegen de kinderen dat ze dan ook wel naar huis mochten. Zo ziek was ook nog ook weer niet, maar oké. Vandaag was er voor het eerst een stagiaire die in haar laatste jaar van de studie social work hier in Rwanda zit. Zij loopt nu een maand stage bij AMU, met haar heb ik het over de verschillen van opleiding, maar ook over de verschillen die ik zie in de cultuur in Nederland en hier in Rwanda. Het sociaal work begint hier ook steeds meer vorm te krijgen, dus dat is ook echt wel tof om te zien. Ik vraag haar ook waarom het bijvoorbeeld niet wenselijk is dat je met de locale bevolking over de genocide praat. Waarop zij zegt dat alle mensen hier een enorm trauma van hebben en hier liever niet aan herinnert willen worden, ze leven in het hier en nu. Waarop ik haar ook vraag hoe zij hier dan als social werkers tegenaan kijken. Ik vertel haar dat ik mij voor kan stellen dat veel mensen hier een trauma aan over hebben gehouden, maar dat wellicht ook de basis van problemen van nu kan zijn. Zij benoemd dat zij dat ook denkt, maar dat het toch een lastig stuk is om over te praten, ze geeft ook aan dat dit te maken heeft met het vertrouwen van de locale bevolking. Veel mensen hebben (nog) niet het vertrouwen in de social workers, om over zulke onderwerpen te praten.

Voor de lunch kon ik het echt niet opbrengen om weer rijst te eten, de gedachte alleen maakt me misselijk. Daarom besluit ik maar buiten de deur te lunchen. Nog even een kort powernapje en het middagprogramma begon weer.

Ik had eindelijk een pomp gevonden om de skibbieballen op te pompen, dus dat had ik gedaan. De kinderen hadden dit nog nooit gezien, dus die hadden even wat tijd nodig, lees 1.5 uur, om door te hebben hoe dit nou precies werkte. Maar toen ze het eenmaal door hadden, hadden de kinderen de grootste lol. Zo creatief als de kinderen zijn, hebben ze ook weer heel wat alternatieve dingen bedacht om met de skibbieballen te doen. Dansen stond ook nog op het programma, maar het was echt knetterheet vandaag en in de volle zon, na een half uur had ik echt even pauze nodig. Laatste stuk nog wel mee kunnen doen, maar pff het is echt te heet. Ik had ook een korte broek, maar dat is hier toch echt wel kei raar hoor een Mzungu in een korte broek.
In de avond stond er niet echt iets op de planning, ik was ook best moe, dus vond dit ook echt wel even goed.
In de avond nog geprobeerd te douche, maar ook dit keer werkte de douche weer niet. Je wordt er toch best creatief in en denk je inmiddels alles wel gehad te hebben, sta je met conditioner in je haar, komt er bruin water uit. Tsja, toch maar daarmee uitspoelen dan...